
در پی زمینلرزهای به بزرگی حدود ۶ ریشتر در شرق افغانستان، دستکم ۸۰۰ نفر جان باخته و بیش از ۲,۵۰۰ نفر زخمی گزارش شدهاند. روستاهای کوهستانی در ولایتهای کنر و ننگرهار بیشترین آسیب را دیدهاند. راههای مسدود، پسلرزهها و رانش زمین امدادرسانی را پیچیده کرده و نهادهای داخلی و بینالمللی خواستار کمک فوری جهانی شدهاند.
زلزلهای قوی نیمهشب یکشنبه شرق افغانستان را لرزاند و صدها کشته و هزاران زخمی برجای گذاشت. به گفتهی منابع محلی و بینالمللی، شمار قربانیان تاکنون ۸۰۰ نفر و مجروحان بین ۲,۵۰۰ تا ۲,۸۰۰ نفر گزارش شده است. مقامات هشدار دادهاند که احتمال افزایش این ارقام وجود دارد، زیرا بسیاری از روستاها هنوز دستنیافتنیاند.
مراکز اصلی زلزله ولایتهای کنر، ننگرهار و لغمان بودهاند. چندین روستا بهطور کامل ویران شده و راههای ارتباطی به دلیل رانش زمین و فروریزشها بستهاند. ساختمانهای گلی و غیرمقاوم بیشترین تلفات را رقم زدهاند.

وضعیت امدادرسانی
به گفتهی ساکنان محلی، امدادرسانی با دشواری زیاد پیش میرود. تنها راه دسترسی به بسیاری از مناطق، استفاده از هلیکوپترها یا پیادهروی در مسیرهای کوهستانی است. پسلرزههای متعدد نیز عملیات نجات را به تعویق انداخته است.
مقامات طالبان با انتشار بیانیهای وقوع زلزله را تأیید و از جامعهی جهانی خواستار کمک شدند. سخنگویان محلی گفتهاند که تیمهای نجات و پزشکی به محل اعزام شدهاند، اما امکانات محدود پاسخگویی را دشوار کرده است.

واکنشهای بینالمللی
سازمان ملل متحد و نهادهای امدادی از جمله فدراسیون بینالمللی صلیب سرخ، IRC، CARE و Islamic Relief اعلام کردهاند که تیمهای ارزیابی و کمکهای فوری را به افغانستان میفرستند.
برخی کشورها از جمله چین و ایران پیام همدردی فرستاده و آمادگی برای کمک را اعلام کردهاند.
نهادهای بشردوستانه هشدار دادهاند که منابع مالی برای امدادرسانی گسترده ناکافی است و نیاز فوری به بودجهی اضطراری وجود دارد.
به گفتهی امدادگران، اولویت کنونی شامل:
نجات جانباختگان زیر آوار
درمان فوری مجروحان
تأمین سرپناه، چادر و پتو برای بیخانمانها
غذا، آب سالم و خدمات بهداشتی
با نزدیک شدن فصل سرد، کارشناسان بیم دارند که بحران انسانی گستردهتر شود.

زلزلهی اخیر یکی از مرگبارترین فجایع طبیعی سالهای اخیر افغانستان است. در حالی که شمار قربانیان همچنان رو به افزایش است، امدادرسانی با موانع جدی روبهروست. جامعهی جهانی در حال بسیج کمکهاست، اما نهادهای امدادی هشدار دادهاند که بدون پشتیبانی فوری و گسترده، خطر تبدیلشدن این رویداد به یک بحران انسانی همهجانبه وجود دارد.