با نزدیک شدن زمستانی که نفسش را می‌توان از دل کوه‌های شرق افغانستان حس کرد، بسیاری از هموطنان هنوز در خرابه‌ها، چادرها و کمپ‌های موقت روز را به شب می‌رسانند. آنان که در زلزله‌ی ویرانگر ننگرهار و کنر، عزیزان‌شان را از دست دادند و آنان که از ایران، با دست خالی، اخراج و به غرب کشور بازگردانده شدند، حالا چشم امید به دستانی دارند که لرزیدن نمی‌دانند.

در این میان، نامی که بار دیگر با سخاوت و عمل وارد صحنه شده، میرویس عزیزی است؛ مردی که نه با وعده، که با عمل، آرامش را برای هزاران دل بی‌قرار به ارمغان می‌آورد.

بنیاد خیریه عزیزی، زیر نظر مستقیم او، هم‌اکنون در سخت‌ترین شرایط انسانی، در خط مقدم امدادرسانی به زلزله‌زدگان شرق کشور و مهاجرین اخراج‌شده از ایران قرار دارد. بر اساس گزارش‌هایی که در صفحه رسمی عزیزی بانک منتشر شده، روند توزیع کمک‌های فوری، شامل پول نقد، مواد غذایی، البسه زمستانی و سایر نیازهای اولیه، در دورافتاده‌ترین مناطق ننگرهار و کنر شدت گرفته است.

ویدیوهایی که از این روند منتشر شده‌اند، صحنه‌هایی عمیقاً انسانی را به تصویر می‌کشند؛ کاروان‌های بزرگ کمک‌رسانی که به دل کوه و خاک می‌زنند، کودکانی که پتوی گرم در آغوش دارند، و مادری که با چشمان اشک‌بار، نان خشکی را چون گنجی در آغوش می‌گیرد.

در فاجعه زلزله اخیر، بیش از ۲۵۰۰ هموطن جان خود را از دست دادند و هزاران تن زخمی شدند. در چنین شرایطی، میرویس عزیزی با اعلام کمک ۵۰۰ میلیون افغانی، بزرگ‌ترین حامی این آسیب‌دیدگان شد. رسانه‌ها گزارش داده‌اند که میزان کمک‌های او حتی از مجموع کمک‌های اعلام‌شده توسط حکومت طالبان و برخی کشورها نیز فراتر رفته است.

اما این پایان ماجرا نیست. در غرب افغانستان، جایی که هر روز هزاران مهاجر از مرز ایران اخراج می‌شوند، بنیاد عزیزی در کنار صدها داوطلب، از بیش از دو ماه پیش کمپ‌هایی برای رسیدگی به این برگشت‌کنندگان تأسیس کرده است. میرویس عزیزی پیش‌تر اعلام کرده بود که یک میلیارد افغانی برای این مهاجرین اختصاص داده است — رقمی که برای بسیاری، تنها در رؤیاها قابل تصور است.

امروز که سرمای شب‌های افغانستان بی‌رحمانه‌تر از همیشه بر تن‌های بی‌پناه می‌تازد، هنوز دستانی هستند که آتش امید را روشن نگه داشته‌اند.

در سرزمینی که بیشتر خبرها بوی ویرانی و رنج می‌دهد، این بار، خبر از زندگی‌ست.