جین سو می‌گوید که سال‌ها از صدها کارت شناسایی جعلی استفاده کرده تا برای مشاغل دورکاری در حوزه فناوری اطلاعات شرکت‌های غربی درخواست دهد. این اقدام بخشی از طرحی گسترده و مخفیانه به منظور جمع‌آوری منابع مالی برای حکومت کره شمالی بود.

او در یک مصاحبه نادر با بی‌بی‌سی گفت که با انجام هم‌زمان چند شغل در آمریکا و اروپا، دست‌کم ماهیانه ۵ هزار دلار درآمد داشته است. به گفته او درآمد برخی از همکارانش به مراتب بیشتر از این بوده است.

جین سو، که نامش برای حفظ هویتش تغییر داده شده، پیش از فرار یکی از هزاران نفری بود که گفته می‌شود به چین، روسیه، یا کشورهای آفریقا و جاهای دیگر فرستاده شده بودند تا در عملیاتی پنهانی و مخفیانه شرکت کنند که کره شمالی پیاده می‌کرد.

کارکنان فناوری اطلاعات کره شمالی تحت نظارت شدید هستند و تنها تعداد کمی از آن‌ها با رسانه‌ها صحبت کرده‌اند، اما جین سو اطلاعات مفصل و دقیقی به بی‌بی‌سی داده که دید روشنگری درباره زندگی روزمره کسانی که در این کلاهبرداری فعالیت می‌کنند و نحوه عملکردشان، ارائه می‌دهد. روایت دست ‌اول او بسیاری از برآوردهای سازمان ملل و گزارش‌های امنیت سایبری را تایید می‌کند.

جین سو می‌گوید: «می‌دانیم که انگار دارند از ما دزدی می‌کنند، اما این را به ‌عنوان سرنوشتمان پذیرفته‌ایم. با وجود تمام این مسائل، باز هم وضعمان از زمانی که در کره شمالی بودیم بهتر است.»

بر اساس گزارش شورای امنیت سازمان ملل که در مارس ۲۰۲۴ منتشر شد، نیروهای مخفی فناوری اطلاعات، سالانه بین ۲۵۰ تا ۶۰۰ میلیون دلار برای کره شمالی درآمدزایی می‌کنند. مقام‌ها و کارشناسان امنیت سایبری هشدار می‌دهند که این طرح در دوران همه‌گیری کرونا و رواج دورکاری رونق گرفت و از آن زمان تاکنون روندی صعودی داشته است.

بیشتر این کارکنان صرفا به دنبال حقوقی ثابت برای ارسال به کره شمالی هستند، اما گاهی اطلاعات محرمانه را دزدیده‌اند یا با نفوذ به سیستم‌های کارفرمایان‌شان، از آن‌ها باج‌خواهی کرده‌اند.

در سال گذشته، دادگاهی در آمریکا ۱۴ شهروند کره شمالی را به اتهام اشتغال با هویت جعلی و اخاذی از شرکت‌های آمریکایی، که در بازه‌ای شش‌ساله منجر به کسب حدود ۸۸ میلیون دلار شده بود، تحت پیگرد قرار داد.

حدود یک ماه پیش، چهار تبعه دیگر کره شمالی به اتهام استفاده از هویت جعلی برای استخدام به شکل دورکار در یک شرکت آمریکایی فعال در زمینه رمزارز، تحت پیگرد قضایی قرار گرفتند.

روند استخدام

جین سو پیش از فرار، چند سالی در چین به عنوان کارمند فناوری اطلاعات برای حکومت کره شمالی کار کرده بود. او می‌گوید بیشتر اوقات او و همکارانش در تیم‌های ۱۰ نفره کار می‌کردند.

دسترسی به اینترنت در کره شمالی محدود است، اما این کارکنان فناوری اطلاعات در خارج از کشور می‌توانند راحت‌تر فعالیت کنند. آن‌ها باید ملیت خود را پنهان کنند، نه‌تنها به این دلیل که با جا زدن خود به جای غربی‌ها حقوق بیشتری می‌گیرند، بلکه به دلیل تحریم‌های گسترده بین‌المللی که به ویژه به دلیل برنامه‌های هسته‌ای و موشک‌های بالستیک کره شمالی اعمال شده است.

این طرح با اقدامات هکرهای کره شمالی که آن‌ها هم منبع درآمدی برای حکومت هستند، تفاوت دارد. اوایل امسال، گروه «لازاروس» که گمان می‌رود برای کره شمالی کار می‌کند – هرچند خودش هرگز این موضوع را تایید نکرده – به سرقت حدود ۱/۵ میلیارد دلار از شرکت رمزارز «بای‌بیت» متهم شد.

بیشتر زمان جین سو صرف پیدا کردن هویت‌های جعلی می‌شد تا بتواند با آن‌ها درخواست شغل بدهد. در ابتدا خودش را یک چینی معرفی می‌کرد و با افرادی در کشورهایی مثل مجارستان یا ترکیه تماس می‌گرفت تا در ازای دریافت درصدی از درآمدش اجازه دهند از هویت آنها استفاده کند.

«اگر روی آن پروفایل «چهره آسیایی» بگذاری، هرگز استخدام نمی‌شوی.»

بعد با استفاده از این هویت‌های قرضی اولیه، سراغ افراد جدیدی در اروپای غربی می‌رفت تا اطلاعات هویتی آن‌ها را هم بگیرد و برای شغل در اروپا و آمریکا درخواست دهد. جین سو می‌گوید معمولا در هدف گرفتن شهروندان بریتانیا موفق بود.

او می‌گوید: «با کمی گفت‌وگو، خیلی از بریتانیایی‌ها به راحتی اطلاعات هویتی‌شان را در اختیارم می‌گذاشتند.»

نیروهای آی‌تی که بهتر انگلیسی صحبت می‌کنند گاهی مسئول انجام مراحل درخواست شغل هستند. اما در سایت‌های شاغلان آزاد معمولا نیازی به مصاحبه حضوری نیست و تعاملات روزمره اغلب در پلتفرم‌هایی مثل «اسلک» انجام می‌شود، که جعل هویت را آسان‌تر می‌کند.

جین سو می‌گوید تمرکزش بیشتر روی بازار کار آمریکا بوده «چون شرکت‌های آمریکایی حقوق بیشتری می‌دهند». به گفته او آن‌قدر تعداد نیروهای آی‌تی کره شمالی زیاد شده که بعضی شرکت‌ها بدون اینکه بدانند، چند نفر از آن‌ها را هم‌زمان استخدام می‌کنند. «این اتفاق زیاد می‌افتد.»

گفته می‌شود نیروهای آی‌تی درآمدشان را از طریق شبکه‌هایی از واسطه‌ها که در کشورهای غربی و چین مستقر هستند دریافت می‌کنند. هفته گذشته، یک زن آمریکایی به جرم کمک به نیروهای آی‌تی کره شمالی در پیدا کردن شغل و ارسال پول برای آن‌ها، به بیش از هشت سال زندان محکوم شد.

بی‌بی‌سی نمی‌تواند جزئیات گفته‌های جین سو را به‌طور مستقل تایید کند، اما از طریق سازمان «حامیان اتحاد موفق کره» (PSCORE)، که از حقوق بشر در کره شمالی حمایت می‌کند، به شهادت‌نامه‌ای از یک نیروی فناوری اطلاعات دیگر که فرار کرده دست یافته‌ایم که ادعاهای جین سو را تایید می‌کند.

بی‌بی‌سی همچنین با یک فراری دیگر به نام هیون-سونگ لی صحبت کرد که در سفرهای تجاری‌اش به عنوان تاجر نماینده رژیم چین، با نیروهای آی‌تی اهل کره شمالی ملاقات داشته است. او تایید کرد که آن‌ها هم تجربیات مشابهی داشته‌اند.

مشکلی رو به گسترش

بی‌بی‌سی با چند مدیر استخدام در زمینه امنیت سایبری و توسعه نرم‌افزار گفت‌وگو کرده که می‌گویند در جریان فرایندهای استخدامی، به ده‌ها مورد مشکوک برخورده‌اند که احتمال می‌دادند نیروهای فناوری اطلاعات کره شمالی باشند.

راب هنلی، یکی از بنیان‌گذاران شرکت امنیتی «الی سکیوریتی» در آمریکا، می‌گوید اخیرا زمانی که در حال جذب نیرو برای چندین موقعیت شغلی دورکاری بود، احتمالا با حدود ۳۰ نفر از نیروهای آی‌تی کره شمالی مصاحبه کرده است. او می‌گوید: «اوایلش یک جور بازی بود؛ اینکه بفهمی کدام‌شان واقعی و کدامشان جعلی هستند. اما خیلی زود آزاردهنده شد.»

او در نهایت به این روش متوسل شد که هنگام تماس ویدیویی از متقاضیان بخواهد ثابت کنند که در محل حضورشان روز است و هوا روشن است.

«ما فقط از داخل آمریکا نیرو می‌گرفتیم. پس باید حداقل روز می‌بود. ولی هیچ‌وقت روشنایی روز را ندیدم.»

در ماه مارس امسال، داوید موچادلو، هم‌بنیان‌گذار شرکت «ویداک سکیوریتی لب» در لهستان، ویدیویی از یک مصاحبه شغلی دورکاری منتشر کرد که در آن به نظر می‌رسید متقاضی با استفاده از نرم‌افزار هوش مصنوعی چهره‌اش را مخفی کرده است. او گفت پس از مشورت با کارشناسان، احتمال می‌دهد این متقاضی، نیروی آی‌تی کره شمالی باشد.

راه فراری نادر

کره شمالی دهه‌هاست که برای به دست آوردن ارز خارجی، کارگرانش را به خارج می‌فرستد. گفته می‌شود تا ۱۰۰ هزار نفر در خارج – بیشتر در چین و روسیه – به‌عنوان نیروی کار در کارخانه‌ها یا رستوران‌ها مشغول‌اند.

جین سو می‌گوید پس از چند سال زندگی در چین، حس «زندانی بودن» به خاطر شرایط سخت و محدودکننده کارش برایش سنگین شد.

او می‌گوید: «اجازه نداشتیم بیرون برویم و همیشه مجبور بودیم در خانه بمانیم. نه می‌شد ورزش کرد، نه می‌شد کار دل‌خواهت را انجام بدهی.»

او می‌گوید نیروهای آی‌تی کره شمالی در خارج کشور راحت‌تر به رسانه‌های غربی دسترسی دارند: «آنجا دنیای واقعی را می‌بینی. وقتی خارج از کشور هستی، تازه می‌فهمی داخل کره شمالی یک جای کار می‌لنگد.»

اما با وجود این، جین سو ادعا می‌کند که تعداد کمی از نیروهای آی‌تی کره شمالی مانند او به فکر فرار می‌افتند.

«پولشان را می‌گیرند و برمی‌گردند خانه. خیلی کم پیش می‌آید کسی به فرار فکر کند.»

اگرچه تنها بخش کوچکی از درآمدشان را برای خود نگه می‌دارند، همان مقدار در کره شمالی ارزش زیادی دارد. فرار کردن هم بسیار پرخطر و دشوار است. بیشترشان به خاطر نظارت شدید در چین، گرفتار می‌شوند. معدود کسانی هم که موفق به فرار می‌شوند، ممکن است دیگر هرگز خانواده‌شان را نبینند و بستگانشان به خاطر فرار آن‌ها مجازات شوند.

جین سو بعد از فرار، همچنان در حوزه فناوری اطلاعات کار می‌کند. می‌گوید مهارت‌هایی که در دوران کار برای رژیم کسب کرده، به او کمک کرده‌ تا بتواند در زندگی جدیدش جا بیفتد.

چون دیگر با چند شناسه جعلی هم‌زمان کار نمی‌کند، درآمدش کمتر از زمانی است که برای رژیم کره شمالی کار می‌کرد. اما چون می‌تواند بخش بیشتری از درآمدش را برای خودش نگه دارد، در نهایت پول بیشتری در جیبش دارد.

«قبلا عادت داشتم پولم را از راه‌های غیرقانونی به دست بیاورم، اما حالا سخت کار می‌کنم و درآمدی را که مستحق آنم کسب می‌کنم.»